Nog niet zo lang geleden hoorden we van de Verenigde Naties een ernstige waarschuwing dat de mensheid – als samenleving – nog maar 11 jaar de tijd heeft om onomkeerbare schade als gevolg van klimaatverandering te voorkomen. In feite was dat pas vorig jaar; snel vooruit naar 2020 en we zijn druk bezig geweest met het bestrijden van een wereldwijde pandemie, bosbranden, economische rampen en recessie.

Niet alles is echter kommer en kwel. Innovaties op het gebied van schone energie nemen toe en als een extern gevolg van COVID-19 neemt de vervuiling af door een gebrek aan commerciële en industriële activiteit.

De uitdaging blijft echter om het gebruik van fossiele brandstoffen, die wereldwijd nog steeds een primaire hulpbron zijn, uit te bannen. Terwijl we deze blijven omruilen voor schonere duurzame oplossingen, zijn experts ook bezig met technologie in de wind-, zonne-, waterkracht- en thermische sectoren. Ergens in deze velden wacht toch een gekke nieuwe uitvinding te gebeuren, toch? En je zou gelijk hebben als je dat dacht.

Voorheen werden zonneramen niet bepaald geprezen door onderzoekers en experts uit de sector. Maar deze technologie zou wel eens de sleutel kunnen zijn tot een betere, schonere en milieuvriendelijkere samenleving – en ook niet al te ver in de toekomst.

Wat zijn zonneramen?

Voor de meesten van ons zijn ramen gewoon die dingen waar we uit staren terwijl we vanuit huis werken en onze kans willen om weer in de zon te zijn (in Victoria, tenminste). Of het zijn die dingen in Play School van vroeger.

Maar er is meer aan deze eenvoudige huishoudelijke benodigdheden dan dit alles. Ze hebben misschien het potentieel om onze innovaties op het gebied van zonne-energie te helpen de volgende stap te zetten, en uiteindelijk het potentieel te laten zien om in het algemeen krachtpatsers van zonne-energie te worden.

Zonneramen maken gebruik van perovskietcellen en zijn transparante ontwerpen die enorme hoeveelheden zonlicht kunnen absorberen en omzetten in bruikbare elektriciteit. Standaardcellen gemaakt van silicium zijn eigenlijk ondoorzichtig, dus perovskiet verschilt al in zijn vermogen om een ​​doorzichtig alternatief te bieden.

Als gevolg hiervan werken deze ramen op dezelfde manier als zonnepanelen, en wekken ze net zoveel elektriciteit op (ongeveer 140 W per meter, in vergelijking met 320 W van het typische paneel).

Oké, maar wat is perovskiet?

We hebben dit opwindende materiaal eerder aangeroerd in eerdere artikelen en het is een interessante kleine schoonheid die veel belofte toont in de energieruimte. Perovskiet is een soort kristal dat zonlicht kan absorberen en oogsten op een manier die geen enkele andere bron tot nu toe heeft kunnen opvangen.

De hoeveelheid zonlicht die we op aarde ontvangen, is meer dan we ons ooit hadden kunnen voorstellen voor ons eigen gebruik te verzamelen of op te slaan, maar we hebben moeite om er genoeg van bij de hand te hebben vanwege een gebrek aan technologie om dit soort volume te oogsten.

De zon stuurt elk uur 410 triljoen joule energie naar ons. Om dat in perspectief te plaatsen: mensen gebruiken slechts 430 triljoen joule per jaar. We hebben dus duidelijk het overschot om mee te werken, de uitdaging blijft gewoon hoe we het kunnen krijgen. En dat is precies waar perovskiet zou kunnen helpen.

In staat om meer licht te absorberen en meer energie te genereren, wordt dit dunnere filmalternatief nu toegepast in raamontwerpen, die kunnen fungeren als een haalbare huishoudelijke optie om meer energie te verzamelen naast dakoplossingen (of in plaats van). Nu is het allemaal aan een van de grootste namen in energie om deze kans te grijpen en ermee aan de slag te gaan.

Tesla-ramen, iemand?