Leren over de Rode Planeet van Mars is de afgelopen decennia een grote prioriteit geweest voor NASA, met verschillende onbemande droids die naar de oppervlakte zijn gestuurd om zoveel mogelijk informatie te achterhalen.

Er zijn twee Mars Exploration Rovers geweest, Spirit en Opportunity, die beide in 2003 op verschillende locaties op Mars zijn ingezet.

Het was de bedoeling dat ze 90 dagen aan de oppervlakte zouden blijven en gegevens zouden terugsturen over het oppervlak van Mars en de geologie van de planeet. Maar dankzij zonne-energie gaan ze veel, veel langer mee dan verwacht, waarbij Spirit actief bleef tot 22 maart 2010, terwijl Opportunity actief bleef tot 10 juni 2018.

De informatie die ze in die tijd naar de aarde konden sturen, is van onschatbare waarde geweest en we hebben zoveel meer geleerd dan we in slechts 90 dagen zouden hebben gedaan. Hier zijn enkele van de belangrijkste dingen die ze ontdekten:

Mars baadde ooit in water: de ontdekking van het mineraal hematiet in een krater bewees dat er ooit water was, maar het was zout en zuur, wat niet bevorderlijk was voor het in stand houden van het leven.

Neutrale waterbron ontdekt: Later ontdekte Spirit rotsen die 10 keer hoger waren in magnesium- en ijzercarbonaten, wat suggereert dat dit gebied neutraal water had dat mogelijk het leven had kunnen ondersteunen.

De toevallige ontdekking van hete bronnen: toen het Spirits-wiel vast kwam te zitten, groef het pure silica op terwijl het werkte om zichzelf te bevrijden. Dit wordt meestal alleen ontdekt in warmwaterbronnen of hete stoomopeningen.

Ondergrondse rivier ontdekt: Opportunity ontdekte gekleurde gipsaders in de rotsen van de Endeavour Crater, wat duidt op een oude ondergrondse rivier - deze aderen zijn waar water naar de oppervlakte barstte.

Klei ontdekt: Opportunity vond toen kleimineralen, die in neutraal water waren gesmeed en die in het verleden vrijwel zeker het leven hadden kunnen voortzetten.

Naast deze ontdekkingen betekende de lange levensduur van Opportunity dat materialen uit de wolken en stof werden gecontroleerd en bemonsterd. Bovendien was er ook een onschatbare kans om meer te weten te komen over de impact van deze materialen op de zonnepanelen, die vele jaren langer meegingen dan waarvoor begroot was.

Hoewel zonne-energie tegenwoordig veel voorkomt, was het in 2003 nog een relatief opkomende technologie, maar deze Rovers waren opgezadeld met de meest geavanceerde technologie die beschikbaar was. Ze hadden twee lithiumbatterijen van 8 ampère bij zich die 900 wattuur per dag op Mars konden produceren.

Die zonnepanelen waren relatief primitief in vergelijking met de technologie die vandaag beschikbaar is. Toekomstige Rovers zouden nog geavanceerdere zonnetechnologie kunnen gebruiken, hoewel NASA het gebruik van alternatieve energiebronnen heeft gemarkeerd, zodat ze gebieden kunnen bereiken waar de opties op zonne-energie niet in staat waren.

De volgende grote evoluties van zonne-energie zouden echter uit de ruimte kunnen komen, en sommige gegevens die de Rovers konden terugsturen over de impact van barre omstandigheden op zonnepanelen, zouden van onschatbare waarde kunnen zijn. Er is al onderzoek gaande om een ​​manier te vinden om zonnepanelen de ruimte in te sturen, dichter bij de zon, waar ze energie terug naar de aarde kunnen sturen. Als dat lukt, hebben we een vrijwel onbeperkte krachtbron.