Zonne-energie heeft alle voorspellingen in de afgelopen twee decennia verbrijzeld om de goedkoopste vorm van energie in de meeste delen van de wereld te worden - en Australië heeft een belangrijke rol gespeeld om dat te laten gebeuren.

Er worden wereldwijd meerdere vormen van hernieuwbare bronnen gebruikt, waaronder on- en offshore windturbines, hydro-elektriciteitsdammen en experimentele technologieën, waaronder geothermie en waterstof.

Het Internationaal Energie Agentschap heeft de race al uitgeroepen en verklaarde dat energie van de zon al die andere vormen van groene energie en fossiele brandstoffen heeft verslagen om de goedkoopste vorm van energie in de geschiedenis te worden.

Flashback naar het jaar 2000, en het was een ander verhaal vanuit het IEA. Het bureau voorspelde dat tegen 2020 18 gigawatt aan fotovoltaïsche capaciteit zou zijn geïnstalleerd. Die prestatie werd in één jaar alleen al bereikt. De wereldwijde netgekoppelde capaciteit bereikte eind 2019 580,1 GW.

Hoofd zonne-analyse bij BloombergNEF Jenny Chase zei dat technologische vooruitgang en lagere kosten hebben geleid tot een wijdverbreide acceptatie van zonne-energie, waardoor voorspellingsmodelleringssystemen "volledig onderschat" zijn.

"Elke keer dat u de productiecapaciteit verdubbelt, verlaagt u de kosten van PV met 28 procent", zei ze.

"We zijn op het punt gekomen dat zonne-energie op de meeste plaatsen de goedkoopste energiebron ter wereld is."

Hoewel ongeveer tweederde van alle panelen in China wordt vervaardigd, is het niet alleen de Aziatische krachtpatser die de katalysator is voor het betaalbaar worden van hernieuwbare energie. Australië heeft ook een belangrijke rol gespeeld.

Hoe Australië de zonne-boom veroorzaakte
Het eerste paneel werd uitgevonden door de Franse natuurkundige Edmund Becquerel in 1839, en 50 jaar later creëerde de Amerikaanse uitvinder Charles Fritz de eerste werkende seleniumcel - de voorloper van de siliciumcellen die we tegenwoordig gebruiken.

Bell Labs creëerde de eerste siliciumcel in de jaren vijftig en een olietekort in de jaren zeventig zette de westerse wereld ertoe aan om zonne-oplossingen te beschouwen als een alternatieve energiebron.

Tijdens deze periode begon een jonge technische professor genaamd Martin Green, werkzaam aan de Universiteit van New South Wales, te werken bij Bell Labs. De lijst met prestaties die Green en zijn team bereikten, was aanzienlijk:

• Ze versloegen zes NASA-aannemers om de spanning op vroege cellen te verhogen
• Het team brak het wereldrecord op het gebied van efficiëntie in 1983
• Deze records bleven zich opstapelen, aangezien Green en zijn team het efficiëntierecord 30 keer braken in de komende 38 jaar
• Ze bouwden de eerste cel om de 20% conversieratio te doorbreken, wat voorheen onmogelijk werd geacht
• Het team zou doorgaan om de conversieratio van 25 procent in 2008 te doorbreken
• In 2015 ontwierpen en bouwden Green en zijn team 's werelds meest efficiënte cel, met een conversieratio van 40,6.

Dus hoewel China voornamelijk deze meer betaalbare panelen produceert die meer efficiëntie opleveren, is het een Australische ingenieur achter de technologische vooruitgang die alle verwachtingen heeft overtroffen.